Feest-, vakantie- en werkdagen

Hallo Allemaal!

Het is inmiddels meer dan de hoogste tijd voor een nieuwe update vanuit Ghana! Het heeft even geduurd, eerst hadden we bezoek en vervolgens waren we hard aan het werk(vooral Marjolein, Doeke zegt geen inspiratie te hebben voor het schrijven van een verhaal ;-) )

De weken van kerst en oud&nieuw en de weken daarna hebben we doorgebracht met Vincent, Marjolijn en Doeke’s zus Dineke. Dit bezoek heeft ons super veel goeds gedaan. Even een beetje Nederland dicht in de buurt, daar waren we aan toe. Bij aankomst in Kpando hadden onze gasten direct een fijn welkom, de koe die gedoneerd was door een vrijwilligers voor het kerstmaal in het kindertehuis, werd op dat moment geslacht. De kerstdagen waren zonovergoten, en ook al hadden we een kerstboom opgetuigd en kerstversiering opgehangen het kerstgevoel ontbrak jammer genoeg een beetje. Alle kinderen van het tehuis kregen een rugzak gevuld met kerstcadeautjes. Het zien van hun gezichtjes bij het zien van de cadeautjes was onbetaalbaar, de grootste lach die lange tijd zichtbaar bleef. Ook wij kregen cadeautjes, meegebracht in de koffers vanuit Nederland! Naast heerlijke etenswaren hadden we o.a. slippers, korte broek, oorbellen. De slippers waren vooral welkom, omdat we die weken daarvoor te maken hebben gehad met een ‘slipperdief’, zoals wij hem noemen. Normaal gesproken laat men de slippers/schoenen buiten staan, omdat je binnen niet met schoenen aan loopt. Een aantal nachten is er waarschijnlijk een verstandelijk beperkte jongen op bezoek geweest. Onze buurvrouw had hem één nacht betrapt, op het moment dat hij álle slippers op een rijtje op de veranda had gezet en er rustig naast zat. Waar was onze bewaker, die elke avond komt, in dit verhaal vraag je je misschien af: In een diepe slaap… Dus tegenwoordig staan alle schoenen binnen ’s nachts.

Dineke heeft vooral geholpen in het tehuis met de kinderen, Marjolijn heeft onder andere een foto reportage gemaakt voor op de website van Hardthaven en Vincent heeft vele mensen hier in Kpando heeeel blij gemaakt met zijn Excel trucjes. Na een kleine twee weken in Kpando zijn we met de trotro richting de kust gereden. We verbleven in KoSa, een resort aan het strand met wederom heerlijk eten. Gedurende een week hebben we gerelaxt op het strand, gezwommen, Cape Coast en Elmina bezocht, een boottocht gemaakt vanuit Shama over de rivier de Pra, en zijn we naar Kakum National Park geweest waar we tussen de boomtoppen hebben gelopen. Ook zijn we naar een Palmwijn stokerij geweest. Na Vincent en Marjolijn op het vliegtuig te hebben gezet, zijn we weer terug gegaan naar Kpando met Dineke. Ondertussen was Marjolein ontzettend druk met het afnemen van interviews. Mijn persoonlijke deadline voor het afronden van het onderzoek stond op eind januari, en ik moest toen nog tussen de 15-20 interviews dus de stress was sterk aanwezig. Binnen mijn onderzoeksgebied vallen ook enkele eilanden, die zich bevinden in het Volta meer. Samen met Dineke en wat andere vrijwilligers ben ik een middag vanuit Torkor naar het eiland Gabikpo gevaren. Een mini eiland, waar toch nog iets van 170 mensen woonden. Hier heb ik interviews gehouden met een Traditional Birth Attendant en een zwangere (van haar 6e kind). De TBA was ongetraind en gebruikte geen materialen bij het assisteren van een bevalling op een scheermesje na, om de navelstreng mee door te snijden. Ze was wel toegewijd, en wilde graag leren. Want ze wil graag haar eigen veiligheid en die van moeder en kind op het eiland kunnen waarborgen. Op dit eiland, minimaal 1 uur reistijd van het ziekenhuis, zijn de zwangeren afhankelijk van zulke TBAs. Want ook al hebben ze de intentie om in het ziekenhuis zorg te ontvangen, in de nacht is er simpelweg geen boot beschikbaar. Ik had handschoenen, onderleggers, steriele gaasjes, kraamverband en alcohol in mijn tas, en die heb ik haar gegeven. Op zulke momenten besef ik me pas hoe de situatie op sommige plekken is, en dat er zeker wat veranderd moet worden. Een interessante zwangere die ik in een ander afgelegen dorp op het vaste land had geïnterviewd, was van plan om thuis te bevallen. Zij en de tweede vrouw van haar man hadden elkaar tijdens alle bevallingen altijd geholpen. Medische hulp had ze inmiddels niet meer nodig, ze wist hoe ze moest bevallen en met de pijn wist ze inmiddels wel om te gaan. Ze vond het gewoon prettig zo. Zo zijn er nog vele andere interessante gesprekken geweest.

Inmiddels zijn we eind februari, en heb ik afgelopen zaterdag mijn onderzoeksrapport afgeschreven. In plaats van eind januari dus eind februari, op zich nog redelijk gezien de vertraging die Ghana kan veroorzaken. Deze versie moet nu nog gecheckt worden door mijn supervisor, en de district Public Health Nurse (degene die mij verdacht van spionage). In totaal heb ik 60 interviews afgenomen, 5 observaties in gezondheidsfaciliteiten en verder statistische data verzameld van de Ghana Health Service. En daaruit is nu een ontzettend breed en groot rapport gerold. Over 3 weken komen 2 studenten van de VU in Amsterdam, om onderzoek te doen voor hun Master, wat een vervolg onderzoek op mijn resultaten zal zijn. Maar het is een heerlijk gevoel om een deel van mijn doel hier af te hebben gerond.

Doeke heeft een handleiding voor vrijwilligers geschreven ten aanzien van het onderwijsprogramma wat hij heeft opgezet. Als onderdeel van het onderwijsprogramma heeft hij lessen geschreven voor alle leeftijden en leerniveaus. Voor elk kind heeft hij ook een individueel leerplan opgesteld, met daarin de behaalde resultaten tot nu toe en op welke punten extra aandacht nodig is. Op dit moment wacht hij op feedback op deze document. In de tussentijd is hij van alles en nog wat aan het doen en iedereen aan het helpen, onder andere schilderen, Sonjelle (boardmember Hardthaven) en Jessy helpen met Excel logboeken en andere documenten maken.
Verder heeft Doeke in de tussentijd ook een prijs gewonnen, namelijk de Avontuurlijk Leren prijs. Vanuit Accra waren we live bij de prijsuitreiking aanwezig via Skype. En van de twee genomineerden heeft Doeke gewonnen!! Naast een Award heeft hij ook een geldbedrag ontvangen. Hij was genomineerd omdat hij een leskist had gemaakt over Ghana waar een aantal scholen in Sneek nu gebruik van maken, en daarbij schrijft hij elke maand een verhaal over de kinderen en het leven hier aan die scholen.

De basisschool waar Dineke werkt heeft in de maanden voor kerst geld bij elkaar verzameld voor een Bus. Deze bus in inmiddels gearriveerd in Ghana, en staat hier prachtig te schitteren voor de deur. Hij zal worden gebruikt voor werkzaamheden in de communities. Bijvoorbeeld voor het afnemen van bloed van de gesponsorde mensen van Hardthaven, of voor vervoer van de kinderen als zij naar Ho moeten voor HIV/AIDS kliniek dag, en allerlei andere doelen.

Vorige week zijn we met Sonjelle een weekend naar Ada Foah geweest. Dit is aan de rechter kant van Accra, waar de rivier vanuit het volta meer uitmondt in de zee. We hebben voornamelijk gerelaxt en gekletst. Sonjelle komt uit Amerika, en vertrekt volgende week weer naar huis. Ze is de afgelopen 5 maanden onze buurvrouw geweest, dus we zullen haar wel een beetje missen. Doeke vooral denk ik, aangezien zij de enige is die hier ook rookt ;).

Baby Derrick, waar we eerder over geschreven hadden dat zijn tantes hem gebracht hadden omdat zijn moeder is weggelopen, is inmiddels een prachtig gezond kereltje. In de tussentijd is zijn vader langs geweest (voor het eerst in zijn bestaan), om hem op te komen eisen. Maar nadat hem was gevraagd waarom hij niet was gekomen toen zijn zoon zo ernstig ziek en ondervoed was en dat hij via Sociale zaken maar moest indienen dat hij Derrick terug wilde, zag hij toch maar af van zijn vaderschap.

Verder gaat alles goed met ons. We zijn gelukkig niet meer ziek geworden in de afgelopen weken. We hebben inmiddels ook ons vliegticket geboekt, op 20 juni landen we weer op Schiphol!

Veel liefs van ons.