Eindelijk, aan de slag!

Eindelijk, aan het werk!!

De afgelopen weken stonden in het teken van hard werken, eindelijk! Marjolein heeft eindelijk de data gekregen waar ze al bijna 2 maanden op wachtte. Helaas was de data nog niet echt duidelijk, de aantallen kwamen niet echt met elkaar overeen. Maar het is in ieder geval iets. En vervolgens is Marjolein met Edem langs de eerste 10 health faciliteiten in het district gegaan om het onderzoek te introduceren en afspraken te maken voor observaties en interviews. In totaal zijn er 27 zorgfaciliteiten in het district, bestaande uit ziekenhuizen, health centers, privé klinieken en kleinere community-based faciliteiten. Het plan is om in alle faciliteiten interviews af te nemen, en in de faciliteiten waar zwangerschapscontroles en/of bevallingen worden gedaan te observeren. De afgelopen 2 weken heb ik de interviews en observaties in deze 10 faciliteiten gedaan. En het is echt ontzettend leuk. Ik ga op pad samen met Ephraim, de vertaler. En we komen op zulke leuke, afgelegen plekken. Bijvoorbeeld in Dafor, waar je eerst met een kano de rivier over moet steken om vervolgens met z’n 2en achterop de motor moet om bij de kliniek te komen. En we zijn op de fiets naar Torkor gereden, maar een klein afstandje maar wel met een mega berg als obstakel onderweg (de terugweg was meer lopen dan fietsen..). De medewerkers in de faciliteiten (soms niet meer dan 2) zijn ontzettend vriendelijk. Vanuit de faciliteiten probeer ik dan in contact te komen met de Traditional birth attendants (getrainde of ongetrainde hulpverleners in de communitie die helpen tijdens bevallingen), om ook met deze mensen een gesprek aan te gaan over de moedersterfte in dit gebied.

Drie weken geleden werd baby Derrick Leon door medewerkers van het ziekenhuis naar het kindertehuis gebracht. Zijn moeder had hem verlaten en de baby ( 6 maanden) was zwaar ondervoed en had waarschijnlijk een longontsteking. Zijn tantes zorgden op dat moment voor hem, maar zij zeiden dat ze hem het liefst bij het afval neer zouden leggen. Hardthaven heeft de baby opgenomen en hij heeft 4 dagen in het ziekenhuis gelegen aan een infuus. Eerst kon hij alleen eten met behulp van een spuitje, maar na deze 4 dagen kon hij drinken uit de fles en at hij zelfs pap. In 11 dagen is hij 1 kg aangekomen en ziet hij er weer redelijk gezond uit. Op de foto’s kun je het verschil van voor en na zien. Nu moet gekeken worden of hij in het tehuis kan blijven wonen, of dat hij kan worden opgenomen in een familie.

Ook Doeke is nog steeds hard aan het werk. Op dit moment is hij bezig met het maken van individuele leerplannen voor de kinderen. Al dat computerwerk is niet het leukste, maar het hoort er ook bij. Ook moest Doeke 2 weken geleden extra hard aan het werk op de school waar hij lesgeeft. Toen hij ’s ochtends op school kwam bleken er 2 leerkrachten ziek te zijn en aangezien er hier geen vervangende leerkrachten zijn moest het anders opgelost worden. Doeke geeft normaal les aan class 5, maar class 6 had ook geen leerkracht dus vroeg Doeke aan de directrice wat deze klas dan ging doen. Ze antwoordde dat de klas waarschijnlijk gewoon wat ging lezen ofzo… De hele dag ouwehoeren en niks doen dus… Dus stelde Doeke maar voor om ook deze klas les te geven. Als eerst uitleg en opdrachten geven aan de ene klas, dan rennen naar de andere klas en daar uitleg en opdrachten geven, hierna weer terug en het werk met de kinderen bespreken en een nieuwe les beginnen enz. En aangezien er hier meer dan 50 kinderen in een klas zitten had hij dus 110 kinderen om les aan te geven. Hard werken, maar wonder boven wonder waren de kinderen toch ook wel hard aan het werk.

Zaterdag 1 december was World Aids Day. UNiTED (onderdeel van Hardthaven) had voor deze gelegenheid een evenement georganiseerd. Alle middelbare scholen waren uitgenodigd, en middels het verspreiden van folders en een optreden van de dramaclub werd HIV/AIDS onder de aandacht gebracht. Er was een voetbaltoernooitje georganiseerd, en Doeke had bedacht dat het ook wel leuk zou zijn als de vrijwilligers een wedstrijd zouden spelen. Dus om 2 uur s middags, in de brandende zon, stonden de ‘Jovo’s’ (blanken) op het veld, met als tegenspelers jongeren van een jaar of 16. Een vernederende wedstrijd, 4-0 verloren… Eén keer een sprintje achter de bal aan en je was gewoon kapot! En die knaapjes rennen ook nog eens 2x zo hard. Het zweet gutste overal. Maar we hebben wel plezier gehad.

Verder hebben we afgelopen maandag met alle vrijwilligers sinterklaas gevierd compleet met pepernoten, taaitaai, chocolade munten en gevulde speculaas. We gingen naar huis met een hamer en een fietsbel.  Een erg leuke dag, al deed het ons wel aan Nederland denken.
We beginnen Nederland een beetje te missen, gewoon even gezellig op bezoek gaan bij iedereen om bij te kletsen. Maar nog 2,5 week dan komt Nederland naar ons toe! En we kregen een pakketje vol met lekker eten over de post opgestuurd van Doeke’s ouders, wat ons erg goed deed!

Verder vermaken we ons ‘s avonds met spelletjes doen met andere vrijwilligers of houden we filmavondjes. Het komende weekend gaan we samen met Sonjelle (bestuurslid van Hardthaven) en haar vriendin Courtney naar de watervallen in Wli.

We hopen dat het met iedereen in Nederland ook goed gaat, en dat de sneeuw niet voor al te veel problemen zorgt!

Veel liefs van ons