Lekker relaxen

Beste iedereen,

Allereerst willen we zeggen dat we het super leuk vinden dat jullie onze verhalen lezen en er reacties bij plaatsen, bedankt!

Twee weken geleden zijn we een lang weekend er tussenuit geweest, van donderdag tot dinsdag. We zijn de kust direct rechts van Accra gaan ontdekken. We begonnen bij Big Milly’s backyard in het plaatsje Kokrobite. Allemaal hutjes gelegen in een mooie tuin, aan het strand. Ze maakten echt héérlijk eten, dus we hebben ons lekker laten verwennen met o.a. pizza, lasagne, yoghurt en brownies. Vrijdagavond was er een muziek/dans voorstelling, en daarna een kampvuur. Zaterdag overdag hebben we een kanotrip gemaakt over een rivier die uitmond in de zee. Echt een prachtig natuurgebied met veel verschillende vogels. Her en der in het water stonden/zwommen mensen die aan het vissen waren. Helaas was de batterij van onze camera leeg, dus hebben we geen foto’s kunnen maken… Voordat de rivier in de zee uitmond, wordt de rivier gescheiden van de zee door een zandbank. Op deze zandbank (waar echt niks anders op is dan zand) wonen ook een aantal mensen. Onze voeten schroeide weg in het zand, onbegrijpelijk dat ze daar prettig wonen. Soms is het water uit de rivier of zee ruig, en stroomt het over de zandbank. Dan pakken ze snel hun spullen in, en komen terug als het water weer rustig is. Ze moeten hun huizen dan weer opnieuw bouwen. Zaterdagavond was er een reggae liveband, dus even lekker kunnen dansen. Er waren toeristen vanuit vele verschillende landen, en het was leuk om ook daarmee te kletsen.

Op zondag zijn we naar Winneba vertrokken. In de Bradt guide stond het hotel waar we heen gingen beschreven als zeer goed, gelegen bij een Lagoon. In werkelijkheid viel dit tegen. Van de lagoon was niks te zien, doordat om het hele hotel heen hoge muren stonden. Onze kamer was heel netjes, maar er waren geen ramen met zonlicht. En het duurde minimaal 40 minuten voordat je je bestelling kreeg, ook al was het een simpel ontbijtje. Dus zijn we de volgende dag vertrokken naar Fete, gelegen tussen kokrobite en Winneba. Hier kwamen we terecht bij Emily’s place, een B&B van een Engelse dame. Een prachtig verblijf, waar we zelfs een eigen keuken en woonkamer hadden. En een boiler voor heet water! De man die op het huis paste fungeerde zelfs bijna als butler. Hier hebben we nog heerlijk een dagje genoten. Al met al hebben we even goed kunnen uitrusten en hebben we lekker kunnen zwemmen in de zee.

Op de terugweg moesten we langs Accra. Hier hebben we onze paspoorten opgehaald met de visum verlengingen. Vervolgens zijn we naar het Trotro station gegaan om een trotro (klein busje) te zoeken die naar Kpando ging. Toen we ons kaartje kochten, vroegen we hoe vol de tro al zat. Daar wou de man niet echt antwoord op geven. Waarschijnlijk om zichzelf in te dekken, we hebben namelijk 2 uur moeten wachten voordat de tro vol zat en ging vertrekken.  Eén van de passagiers had een zak vis mee, die onder doeke’s stoel moest staan. Als de tro rijd, dachten wij, dan blaast de wind die geur wel weg. Mochten wij nou net het geluk hebben dat deze tro airconditioning had, en dus moesten de raampjes dicht blijven! Dus na ook nog eens 3,5 uur in de vislucht te hebben gezeten, waren we blij dat we eindelijk thuis kwamen.

Vanuit Nederland kwam een nieuwe vrijwilliger aan. En in haar koffer zaten een aantal dingetjes voor ons! Doeke werd helemaal blij van zijn 2 pakjes shag, die zijn ouders hadden meegegeven. En voor mij zat er een telefoon bij, mijn telefoon was kapot gegaan. Verder zaten er nog pepernoten in, echt heerlijk! Zo leuk om dat soort verassingen te krijgen.

Doeke heeft deze week voor het eerst alleen voor zijn nieuwe klas gestaan. Hij zou nog ondersteuning krijgen van een andere leraar, maar die bleek er toch niet te zijn helaas. Hij is begonnen met te vragen naar waarom ze in de klas een stok gebruiken. “Om mee te slaan als we ongehoorzaam zijn”, zeiden de kinderen. Nou in NL gebruiken we geen stok had Doeke gezegd, dus vandaag ga ik die ook niet gebruiken. Of ze wisten waarom we die in NL niet gebruikten, had Doeke gevraagd. “Omdat de kinderen in NL niet stout zijn?” was het antwoord. Die dag kregen de kinderen Engels, rekenen, godsdienst en natuurkunde. De hele dag hadden de kinderen zich redelijk goed gedragen, en Doeke vond het erg leuk. Toch was het best vermoeiend, om de hele dag Engels te praten. Vooral snel reageren, wat je soms in de klas moet doen, gaat moeilijker omdat je eerst moet nadenken over wat je gaat zeggen.

Marjolein heeft deze week vooral gewerkt aan de interviewvragen. Zwangere vrouwen, vrouwen die net bevallen zijn, Traditional Birth Attendants, Verloskundigen en andere medewerkers in de gezondheidszorg voor zwangeren werken zullen geïnterviewd worden. De benodigde data lijkt steeds dichterbij te komen, hopelijk kunnen we het deze week eindelijk ophalen.. Verder heeft Marjolein deze week geobserveerd op de postnatale afdeling in een ziekenhuis. Erg bijzonder vond ik het om te horen dat een moeder werd geadviseerd om haar één week oude baby, die volgens de verloskundige buikpijn had, een plat voorwerp op de navel te leggen en dit vast te binden om zijn lichaampje voor een tijdje. Hierdoor zou de pijn weggaan. Verder was ik blij om te zien dat ze hier wel een lichamelijk onderzoek bij de baby’s doen, dat deden ze namelijk niet bij op verloskamers.

Een school waar twee Deense vrijwilligers werkten hadden Jessy uitgenodigd voor het afscheid van deze meiden, wat een verrassing voor henzelf was. Doordat Jessy zich niet lekker voelde, zijn wij gegaan. De kinderen hadden een dans/zang voorstelling voorbereid, die ze aan ons gingen laten zien. Helemaal gehuld in speciale kleding en hun lichamen versierd met ‘verf’. Aan het einde vroegen ze ons ook om mee te komen dansen, wat erg ongemakkelijk was aangezien wij in vergelijking met deze kinderen super stijf zijn en daarbij het hele schoolbestuur en de rest van de school toekeek. Maar wel erg leuk! Na deze voorstelling kregen we uitleg over de geschiedenis van de school en werd het schoollied gezongen. Vervolgens werd het afgesloten met een heerlijke lunch. Wij hadden de achterste helft van de vis gekregen. Maar de Deense meiden hadden het hoofd, en hun werd vertelt dat ze het hoofd moesten open breken om ook dat vlees op te eten. Ze deden erg hun best om vooral niet vies te kijken.

Verder hebben we te horen gekregen dat het met kerst en oudjaar nog gezelliger wordt, want naast Dineke komen Vincent en Marjolijn ook 3 weken naar Ghana toe. Daar kijken we al ontzettend naar uit.

Tot de volgende keer!

Liefs van ons