Van alles en nog wat uit Kpando

Lieve allemaal!

Het is weer hoog tijd voor een update vanuit Ghana!

Inmiddels hebben we allebei een fiets gekocht, echte mountainbikes. Eerst dachten we aan een zo simpel mogelijke fiets, zodat er ook weinig aan stuk kon gaan. Maar die heuvels zijn hier toch wel erg pittig, en aangezien Marjolein straks voor haar onderzoek ook op de fiets naar de omliggende dorpen moet gaan, zijn versnellingen geen overbodige luxe.

Onze groentezaadjes die we in het begin hadden geplant groeien goed! De meeste staan inmiddels in de volle grond.. De jongens van het kindertehuis hebben nu een hek om de (al bestaande) tuin gebouwd zodat de geiten op afstand gehouden kunnen worden. Helaas zijn de kippen wat moeilijker weg te houden, die hebben inmiddels alle wortelplantjes alweer uit de grond gepikt. Maar het is leuk om te zien hoe enthousiast sommige kinderen van het tehuis zijn als ze lekker in de tuin kunnen werken.

Onze twee buurvrouwen, die samen met ons de compound delen, wonen hier tijdelijk omdat zij beide wat ondersteuning konden gebruiken. De ene vrouw heet Fino en heeft een 1-jarig jongetje die erg ondervoed is, en de andere vrouw heet Eunice en zij is hier gekomen omdat haar pasgeboren zoontje niet zo’n goede start had. Hardthaven sponsort deze vrouwen en daarom wonen ze tijdelijk bij ons. Voordat ze hier kwamen wonen maakten ze zelf Kenkey en verkochten dit om geld te verdienen. Dit is een lokaal gerecht wat erg geliefd is onder de Ghanezen. Daarom heeft Marjolein ze gevraagd of ze haar wilden leren het te maken. Op vrijdags zijn we naar de markt gegaan om inkopen te doen ( het enige wat we moesten hebben was corndough (maismeel) en de bladeren die om de maiskolven heen zitten). Maar ze heeft ook gelijk even laten zien bij welke kraampjes je goede en goedkope producten kunt kopen, erg handig om te weten. Zaterdags zijn we het gaan maken. Op de foto’s zie je het resultaat. Doeke vond het totaal niet lekker, Marjolein vond het wel redelijk alleen heb je er na een halve bol wel genoeg van…  Ondanks dat het resultaat niet zo heel lekker was, was het koken en kletsen met deze vrouwen wel erg gezellig.

Marjoleins onderzoek vordert traag. De vertraging zit vooral in de gemeentelijke instanties die de data voor het onderzoek moeten vrijgeven. Het schijnt dat een vorige onderzoeksgroep geen eindrapport van hun onderzoek heeft verstuurd naar deze instantie, terwijl ze dit wel hadden beloofd. Om deze reden zijn ze ‘boos’ en werken ze niet zo mee zoals we graag zouden willen. Samen met Jessy ben ik al meerdere keren op bezoek gegaan, en we hebben inmiddels wel goedkeuring voor het verkrijgen van de data. Alleen nu moeten we het nog krijgen… Ondertussen ben ik dan maar bezig met het opstellen van interview vragen en het zoeken naar literatuur. Qua werk ben ik inmiddels klaar in het eerste ziekenhuis, en nu ga ik naar een volgende locatie. Het is de bedoeling dat ik langs de 3 ziekenhuizen in de gemeente ga om te observeren/ mee te werken, en vervolgens ook bij de health centers en in de communities ga kijken en observeren. Hierdoor kan ik voor het onderzoek een goede schets maken van de huidige zorg voor zwangere vrouwen. Er zit dus wel vooruitgang in, maar nog niet zoals we hadden gehoopt. Maar ja, dat is Afrika!

In het tehuis is Doeke druk bezig met het opzetten van een jaarschema per groep aan de hand van de Ghanese onderwijsdoelen. Heeeeel erg veel en soms ook best saai werk. Maar in de middagen heeft hij nu een schema met verschillende groepjes van kinderen gemaakt. Elke vrijwilliger gaat op de middag met 2 van deze groepen aan het werk met hun huiswerk, extra werk of spelletjes. Elke groep heeft een eigen bak waarin allerlei materialen zitten zoals reken- en taalspelletjes, schriftjes, kleurtjes gezelschapspelletjes enz. En om de week veranderen de vrijwilligers van groepjes. Dit is wel erg leuk en de kinderen krijgen de organisatie nu ook al een beetje door.

Naast dat Doeke met het onderwijsproject in het tehuis bezig is, gaat hij nu ook één dag in de week lesgeven op een basisschool. Op  één van de scholen bleek dat er een klas zonder leerkracht was, en Doeke heeft aangeboden om op woensdag les te komen geven. Het is een klas met 50 (!) kinderen van rond de 11 jaar. Na eerst een aantal keren te hebben geobserveerd in de klas zodat de kinderen ook aan hun nieuwe blanke leraar konden wennen, gaat hij vanaf volgende week voor de klas.

Verder hebben we een slang gespot bij ons huis. Eunice rende al schreeuwend naar mij en Jessy toe, ‘Auntie, Auntie, there is a snake!! Een bruinige slang van ruim een meter krioelde inderdaad in het halletje voor de wc’s en douches. Naast dat wij bang waren en op afstand bleven, was de slang ook super snel, waardoor we niet konden zien waar hij heen ging. Of door een gat in de muur of via de wc of douche.. Dus de dagen daarna hebben alle dames hier niet rustig op de wc gezeten.. Gelukkig hebben we de slang nog niet weer gezien, maar hij kan nooit ver weg zijn helaas.

Vorige week had Marjolein een blaasontsteking, wat op zich geen probleem was. De medicatie die ze hier daarvoor geven gaf echter nare bijwerkingen waardoor ik een aantal dagen misselijk en met fixe hoofdpijn op de bank lag. Doeke werd afgelopen vrijdag opeens niet fit wakker, naar mate de dag vorderde ging zijn temperatuur omhoog. Bij de 39 graden koorts zijn we toch maar even naar het ziekenhuis gegaan, waar we na 3 uur wachten eindelijk van de dokter te horen kregen dat er uit het bloedonderzoek niet iets specifieks aan de hand bleek te zijn. Zaterdags leek het weer goed te gaan, ’s avonds ging het echter weer minder. Door de symptomen leek het weer op malaria, maar omdat er geen testkit in het hele dorp aanwezig was kon er niet getest worden op malaria.. Voor de zekerheid was Doeke toch maar begonnen met de malariabehandeling, alleen kon hij de pillen niet binnen houden. Daarom zijn we op zondag weer naar het ziekenhuis gegaan en hebben ze hem opgenomen. Hij kreeg injecties tegen de malaria en tegen het overgeven en hij heeft de hele dag aan het infuus gelegen. Pas de volgende dag mocht hij weer naar huis. Nu gaat het inmiddels alweer veel beter gelukkig. Nog even rustig aan op krachten komen en hopen dat het nu voorlopig écht niet meer terug komt.

Heel veel liefs uit Ghana