Aan de slag..
20 september 2012 - Kpandu, Ghana
Hallo allemaal!
Twee weken verder en weer van alles beleefd..
In het weekend van 7 september zijn we met de auto naar Wli gegaan, een klein dorpje dat bekend staat om zijn prachtige watervallen, slechts 3 kwartier rijden vanaf Kpando. Hier hebben we het weekend heerlijk gerelaxt, om ons klaar te maken voor de komende weken werken.
Maandags is Marjolein naar één van de ziekenhuizen gegaan om kennis te maken. Dit liep helaas anders dan gepland.. De brief die Jessy eerder al had gegeven om mij aan te kondigen waren ze kwijt en die brief was eerst nodig. Na het opnieuw inleveren van de brief, waarin stond dat ik de verloskundige zorg graag wilde observeren en dat in onderzoek ging doen naar deze zorg, moest ik wachten op akkoord van de medical officer van het ziekenhuis. Op donderdag kreeg ik eindelijk antwoord, ik was enkele weken welkom en ik mocht geen gegevens vanuit het ziekenhuis gebruiken voor het onderzoek… Terwijl ze eerder goedkeuring hadden gegeven toen Jessy de brief inleverde! Goed begin, we hadden kunnen verwachten dat niets loopt zoals gepland. Dus nu eerst maar beginnen in het ziekenhuis en binnenkort nog eens overleggen over de mogelijkheden voor het gebruiken van de ziekenhuisgegevens.
Deze week is Marjolein wel gestart met werken in het ziekenhuis op de ‘maternity ward’, wat aan de ene kant mee viel en aan de andere kant erg tegen. Qua kennis en hulpmiddelen is dit ziekenhuis vrij goed bedeeld. Maar van een aantal dingen ben ik toch erg geschrokken (de volgende tekst is misschien niet voor iedereen prettig om te lezen…). De verloskundigen schreeuwen tegen zwangeren, schelden soms of delen een harde tik uit als de vrouwen niet meewerken. Evenals de dokter, die gerust de buik nog een extra duw geeft terwijl een vrouw ontzettend pijn heeft aan haar bolle buik, en dan zegt dat ze zich niet moet aanstellen. Een vt (inwendig onderzoek) gaat ruw, wee of geen wee en soms met meer dan de gebruikelijke twee vingers. De verloskamer heeft 4 bedden, met een douchegordijntje ertussen. De vrouwen zijn altijd alleen, geen ondersteunende familie of partner. Ze moeten hun eigen bedje opmaken, tijdens het puffen. Puf en persinstructies worden niet gegeven, omdat de vrouwen zich dan oncomfortabel voelen en bij een volgende zwangerschap niet weer in het ziekenhuis willen bevallen.. De baby wordt niet direct bij moeder op de buik gelegd, maar wordt in een kleed gewikkeld en op een kastje verderop enige tijd neergelegd. Pas als moeder weer op een schoon bed ligt wordt de baby naar de moeder gebracht. Dat kan zo een half uur later zijn, als de moeder eerst nog gehecht moet worden. De placenta laten ze direct komen, door één verloskundige zelfs gewoon met de hand gepakt.. En terwijl op één bed een bevalling wordt opgewekt bij een vrouw omdat haar baby in de buik is overleden, hoor je nog niet 1 minuut later vanaf het bed ernaast de huilgeluiden van een pasgeboren baby. En dit is nog maar de helft van de verbazingwekkende dingen die ik heb gezien. Meerdere keren per dag kijk ik mijn ogen uit en moet ik even goed slikken. Nou moet ik wel zeggen dat de jonge verloskundigen, die nu nog in opleiding of net klaar zijn, veel zachtaardiger met de vrouwen omgaan dan de ‘oude’ garde.
De komende weken zal ik in dit ziekenhuis blijven werken en heb ik contact met de Ghana health service, die mij wel op weg kunnen helpen met gegevens voor het onderzoek.
Doeke is ook erg druk! Nu Edem en Jessy in Nederland zijn probeert Doeke alles in het kindertehuis te regelen en alle andere dingen die er nog bij komen. Zo geeft hij op het moment bijvoorbeeld héél veel geld uit omdat alle schoolgelden betaald moeten worden en ondertussen kan hij zich dan voorstellen op de scholen en vragen of hij ook op school mag komen kijken. Eigenlijk ben je overal van harte welkom en dus van de week voor het eerst een dagje mee wezen draaien op een school. Zodra je het lokaal binnenkomt vraag je jezelf al af waar alles is… Er staan tafels en stoelen, een bord op een paar losse stenen en een doos met boeken en that’s it. Maar tijdens een les over planten liet de leerkracht even iemand buiten een paar planten ophalen en hier ging hij dan over vertellen, dat was wel erg leuk om te zien.
Ook heeft Doeke een gesponsorde jongen geholpen welke niet meer naar school ging. Hij wilde namelijk wel erg graag naar school maar doordat zijn 2 broers ook al naar school gaan was er voor hem geen geld meer. Dus Doeke is met hem meegegaan naar 2 verschillende scholen en het is gelukt om hem op 1 van de 2 scholen aan te melden. Daarna vlug naar de markt om boeken, schriften en een schooluniform te kopen en sinds maandag gaat hij weer naar school (en na school komt hij elke dag even langs om gedag te zeggen ;) ).
Sinds deze week zijn we ook begonnen met de Ewe lessen (lokale taal). Onze leraar is Jerry, die engels geeft op een school hier. En Luc, een belgische vrijwilliger, zit ook in ons klasje. We zijn begonnen met het alfabet, die al anders is dan het onze. Sommige letters spreek hij op zo’n rare manier uit dat wij er onze tong over breken, maar het is wel erg leuk.
Verder hebben we de afgelopen weken al 4 keer heel romantisch bij kaarslicht gedineerd, omdat ze dan van 18.00uur tot ongeveer 01.00uur de stroom eraf halen en het dan echt pik donker is. Maar positief is wel dat we dan een prachtige sterrenhemel zien. Verder hebben we een muis in ons huis gespot en leeft er een kolonie van zo’n 50-100 vleermuizen in ons dak, wat wel een erg mooi gezicht geeft als ze rond 17.30uur allemaal tegelijk uitvliegen.
Verder vermaken we ons prima hier en zijn we helemaal gezond! We zijn ook benieuwd hoe het met jullie gaat!
Veel liefs,
Doeke en Marjolein
Enne die vleermuizen...als je 's nachts in je bed ligt maken ze pas lawaai, dan lijkt het net alsof je in je tentje naar een stortbui ligt te luisteren..haha bizar!
Heftige verhalen van de maternity ward..ik snap wel waarom ze geen informatie voor je onderzoek willen geven, waarschijnlijk komt er dan een sterftecijfer naar boven waar iedereen zich rot van schrikt........
Leuk verhaal en mooie foto's!
Ik werd erg nieuwsgierig toen jullie begonnen over 'het onderstaande is misschien niet voor iedereen geschikt om te lezen'. Het klinkt inderdaad ook vrij heftig. Waarschijnlijk heel onwerkelijk om zoiets mee te maken.
Dat van die vleermuizen vind ik dus echt wel weer leip! Misschien een keer een mooie foto ervan...? :P
Doe de groeten aan Mr. Jingles (John Coffee is trouwens onlangs overleden :O)! Misschien kun je hem nog wat trucjes leren!
Heel veel succes met het werk, allebei! Ik zie uit naar het volgende verhaal.
Groetjes, Paul
Hier gaat alles goed! Beide erg druk op het werk. De laatste loodjes van Vincent's studie zijn echt het zwaarst. Elk vrij uurtje wordt aan de studie besteed... Dit duurt minstens nog n halfjaartje.. Dus de verbouwing komt tijdelijk weer op een laag pitje (we hebben al wel alle materiaal voor de vloerverwarming binnen!). We sturen binnenkort wel even wat foto's, dan heeft Doeke ook een idee van hoe het er voor staat ;)
Veel succes en pas goed op elkaar!
Dikke knuffels van Vincent en Marjolijn
Leuk om zo te horen hoe het met jullie gaat. Pittig allemaal.
Hier is alles oké, de verbouwing van de douche laat nog op zich wachten (waarschijnlijk november) en Nynke moet in het eerste weekend van de herfstvakantie het huis van haar opa uit en heeft nog niet iets anders. Harmen krijgt 16 oktober de sleutel van zijn huisje. Ach het houdt je van de straat niet waar? Lieve groet, Ella
Als ik het zo lees zijn jullie daar al heel goed bezig, we zijn trots op jullie!! we kijken uit naar het vervolg. Liefs Fred en Marja
Wat een verhaal! Marjolein dat is inderdaad even slikken hoe ze met barende vrouwen om gaan! Wat ontzettend balen dat je geen gegevens vanuit het ziekenhuis mag gebruiken. Gewoon door gaan, wie weet komt er nog verandering in. En anders wel in een ander ziekenhuis. En als ik al niet week genoeg van Marjolein haar avonturen ben, lees ik vervolgens dat Doeke weer iemand naar school heeft kunnen helpen. Fantastisch! Het is zo'n ver van mijn bed show. Het raakt me in elk geval wel en dat zegt wat. Misschien komt het ook wel omdat ik nu nachtdienst heb en een beetje moe ben;) Verder gaat hier alles goed. Ik ben inmiddels bezig met de laatste opgaven voor mijn MRI opleiding. Ook heb ik al een heel klein beginnetje gemaakt met het zoeken naar informatie voor mijn mri presentatie. Ben blij dat het einde in zicht is!
De herfst is hier helaas aangebroken. Regen, regen en waterkou. Daar hebben jullie vast geen last van.
Ik kijk uit naar de volgende verhalen. Ik ben trouwens heel benieuwd naar jullie huisje. Fotos??
Liefs Anke
Wat een verhaal zeg, wel heel heftig hoor ik begrijp dat je dat wel moeilijk vindt.
Maar de jongeren zien er het foute wel van in ,gaat het waarschijnlijk wel beter worden voor de toekomst
Ook Doeke doet zijn best voor de scholen .
Geweldig wat jullie allemaal doen ,petje af .
Ook vermaken jullie je met mooie dingen ,dat moet ook wel want anders is het niet vol te houden .
Geniet van alles wat jullie doen .
Gelukkig dat de gezondheid ook weer goed is.
Wij wensen jullie alle goeds toe.
dikke kus van ons
Atie Leo .
Wat super om te lezen dat jullie gezond zijn :) ik hoorde hier en daar wat, dus ik ben blij dat het goed gaat! ook lees ik een aantal dingen met verbazing... Genoeg te beleven daar, Dat is hier wel anders (school en boeken) maar ik zal jullie verhalen blijven volgen :)
Veel liefs, marijke
Fijn te horen dat jullie beide gezond zijn en dat 't in die zin goed met jullie gaat! Ook mooie foto's! Lekker om even gerelext te hebben.
Heftig verhaal over 't ziekenhuis...lijkt me best heel moeilijk en confronterend dat 't er daar zo aan toe gaat...hopelijk mogen ze door je houding ervaren dat 't voor jou in iedergeval niet normaal is en hopelijk mag je hun daar iets in doorgeven...de oude garde die 't meest gehard is nemen de jongeren in opleiding/of die net klaar zijn in de tijd vaak in hun hardhandigheid mee...ik denk dat dat meer realiteit is dan uitzondering.
plezierig te lezen dat 't werk aan school echt 't verschil kan maken voor kinderen die zo graag willen leren.Wat fijn dat jullie dat daar kunnen en mogen doen!
Hier gaat alles zijn gangetje...langzamerhand zijn alle collega's weer terug van vakantie en begint 't werk rooster weer normaal te lopen.Door de weer langere avonden merk je dat mensen ook weer meer zin hebben om te hobbyen en te breien/haken en is 't weer wat drukker in de winkel aan 't worden.
Dat was 't eerst weer even...ben weer benieuwd naar meer reisverslag.
Groetjes Hinke
eindelijk een beetje tijd om jullie verhalen te lezen. super hoor! avonturen en ervaringen.
hier begint het weer rustiger te worden waardoor weer meer tijd hebben voor elkaar en om leuke dingen te gaan doen. Louis doet het super, slaapt nog niet door. Bram is ondertussen gewend aan zijn broertje en vindt het nu ook leuk :-).
groetjes Ube, Rebekka, Bram en Louis.
Wat een belevenissen maken jullie mee! Mooi en ontroerend om te lezen!
Hopelijk gaat het weer beter met Doeke.
Jullie zullen ondertussen jullie eigen huisje al helemaal eigen hebben gemaakt, ben erg benieuwd hoe dat eruit ziet!
Hier in nederland is het herfst seizoen aangebroken, veel regen en hevige windkrachten... Ik ben er zelfs verkouden van geworden..
succes met jullie werk en ben benieuwd naar jullie volgende verhalen.
Groetjes Stephanie
Wat leuk om jullie belevenissen te lezen. Nja minder leuk zijn natuurlijk jou belevenissen in het ziekenhuis, maar helaas wel de harde realitieit en enorm leerzaam denk ik. Ik ben erg benieuwd wat je inmiddels in deze weken allemaal alweer hebt gedaan en gezien. Op de verloskunde academie is het schooljaar weer volop bezig. Over twee weekjes de casustoets van 2.1 en daarna gaan we allemaal 6 weken de kliniek in. Daarnaast ben ik op deze herfstachtige zondagmiddag heerlijk bezig met methodologie en moest opeens aan jou denken :P Zo te lezen maken jullie daar echt het verschil uit! Toppers! Nog heel veel succes en plezier natuurlijk! Liefs Annika
Het is al weer even geleden dat ik jullie verhaal heb gelezen, dat heb ik wel meteen gedaan, maar nu de reactie nog! :) Leuk om te lezen wat jullie doen en jullie hebben al heel wat meegemaakt. Gelukkig gaat het inmiddels weer goed/beter met je Doeke, maar je bent dus even flink ziek geweest. Marjolein ook leuk om te lezen hoe je met je vak bezig bent, je kunt ook wel merken dat je verloskundige kennis hebt haha want dat lees je terug in je verhaal. Leuk, zo pik ik ook wat verloskundige kennis op. Wel jammer dat je eerst nog toestemming moet regelen om de dossiers in te zien, maar dat heeft vast zo zijn redenen en dat komt vast op zijn pootjes terecht. Oh ik kan me zo goed voorstellen dat het heftig is wat je ziet! Gelukkig merk/lees ik wel dat je er wel aardig mee om kunt gaan, knap hoor. De foto's zijn ook super mooi, prachtige omgeving en natuur. Lekker weer hoor! Hier is het, hoe kan het ook anders, echt herfst. Vanmiddag nog even lekker met Anita door de regen gejogd ;). Hee veel liefs van mij! X x Louwra