Eerste weken in Ghana.

Hallo allemaal!

Ons eerste verhaal vanuit Ghana! De temperatuur is op dit moment heerlijk, het is warm maar niet zweterig warm. Prima temperatuur om te wennen.

Doeke is direct de eerste week begonnen met het werken in het kindertehuis. Iedereen kende hem nog en vond het super leuk om hem weer te zien. ’s Ochtends is hij bezig met de “tutoringtime” dus echt het leren en ’s middags is er een activiteitenprogramma met o.a. spelletjes, knutselen, tuinieren, sport enz.

Ook had Doeke in de tweede week gelijk zijn eerste PTA, dit is een ouderbijeenkomst op school. Om 9 uur zou het beginnen dus ging Doeke om kwart voor 9 op de fiets naar de school toe, waar behalve een paar metselaars niemand aanwezig was. Na enig zoekwerk vond hij toch een leerkracht die zei dat de PTA inderdaad op deze school was. Doeke kreeg een stoel aangeboden om even te wachten.. En ja om 9.45 uur kwam daar inderdaad de eerste (eigenlijk dus tweede) ouder aangelopen, en om 10.00 uur nog 1. Toen toch maar even met de leerkracht gaan praten hoe laat het nu echt ging beginnen, waarop het ineens begon te regenen en de leerkracht ook eerlijk zei dat het nu met die regenen nog wel 2 tot 3 uur zou kunnen duren voordat er genoeg ouders waren… Tja zolang gaan we niet wachten natuurlijk maar wel gelijk de kans gegrepen om aan de leerkracht te vragen om mee te lopen op school, ik was van harte welkom! Toch nog enigszins vruchtbaar dus.

In de derde week begon Doeke zich ziek te voelen. In het lokale ziekenhuis hier bleek echter dat er niks aan de hand was. Toen Marjolein vrijdags aankwam in Ghana zag doeke eruit als een vaatdoek. Dus zaterdagochtend zijn we naar een kliniek gegaan, waar hij de hele dag aan een infuus heeft gelegen om te dehydreren. Hij had inmiddels al 4 dagen niks gegeten. Uit de bloedtest daar bleek dat het toch Malaria was. Met de juiste medicatie, was het na 3 dagen weer goed. Maar doeke had het gevoel alsof hij de volgende dag niet meer zou halen, zo ziek voelde hij zich. En dan te bedenken dat de mensen en vooral kinderen hier meerdere keren per jaar malaria krijgen…

Afgelopen maandag zijn we met de auto van Accra naar ons huis in Kpando gereden, en toen heeft Marjolein het laatste stuk zelf gereden. En dit ging nog goed ook! Op een paar kuilen na heb ik ze allemaal keurig ontweken. Af en toe wat angstzweet uitgestaan wanneer er weer een auto ging inhalen op de tegemoetkomende baan, terwijl je bijna passeerde. Maar gelukkig vond James (Edem’s broertje) dit ook gevaarlijk, dus lag het niet aan ons.

De rest van de week hebben we in huis onze koffers uitgepakt en hebben we een beetje een ‘thuis’ gemaakt. Vandaag heeft marjolein zaadjes geplant samen met Ruby, ons buurmeisje, in de hoop dat we wat groentes kunnen kweken. Dat zou lekker zijn!

Op het moment dat we dit schrijven vliegen er uit het niets opeens allemaal enorme aasgieren over compound, stuk of 10. Blijkt dat er buiten het hek op de weg net een geitje is geboren, en de gieren komen de vliezen en moederkoek opeten. Haha, erg bijzonder.

Morgen is het marktdag (is 1 keer in de vier dagen), en dan kunnen we even wat inkopen gaan doen. Verder doen we deze week rustig aan, om even goed te herstellen en te acclimatiseren.

Liefs van ons!

P.s. Marjoleins Ghanese telefoonnummer is nu ook te vinden bij Profiel.